Vakti zamanında, yedi dağın ardında, derin vadilerle çevrili Bilgelik Diyarı adında bir krallık vardı. Bu krallıkta yaşayan herkes mutluydu çünkü yöneticileri adil, halkı dürüst ve çocukları bilgiliydi. Ancak bu diyarın sırrı, sarayın en büyük kulesinde saklıydı. O kulede, Gizemli Altın Anahtar bulunurdu. Efsaneye göre, bu anahtarı bulan kişi en büyük bilgelik sırrını öğrenir.
Köyde yaşayan küçük Elif, hep bu sırrı merak ederdi. Bir gün yaşlı bilge Derviş Hasan, ona şöyle dedi:
— “Elif, bilgelik sırrını öğrenmek istiyorsan cesaret, sabır ve doğrulukla bu yolu tamamlamalısın. Ama unutma, her sınavın bir anlamı vardır.”
Elif, hiç düşünmeden yola koyuldu. Önünde üç büyük sınav vardı.
Elif, Karanlık Orman’a girdi. Ormandaki ağaçlar fısıldaşıyor, rüzgar tuhaf sesler çıkarıyordu. Birden önüne dev bir kurt çıktı.
— “Beni geçmek istiyorsan korkularınla yüzleş!” dedi kurt.
Elif önce korktu ama sonra içinden cesaretini topladı ve kurdun gözlerine baktı:
— “Korkmuyorum! Çünkü gerçek bilgelik, korkularımla yüzleşmektir.”
Bunu duyan kurt geri çekildi ve ormanın kapıları açıldı.
Elif, Zaman Nehri’ne ulaştı. Nehir o kadar hızlı akıyordu ki karşıya geçmek imkansızdı. Orada yaşlı bir kadın suyun kenarında bekliyordu. Kadın, Elif’ten yardım istedi.
— “Beni karşıya geçirir misin, küçük kız?”
Elif önce tereddüt etti, ama kadının gözlerindeki masumiyeti gördü. Birlikte beklediler ve sabırla suyun yavaşlamasını gözlemlediler. Bir süre sonra nehir duruldu ve rahatça karşıya geçtiler. Kadın, Elif’in kulağına fısıldadı:
— “Sabır ve nezaket, her kapıyı açar!”
Son olarak Elif, Büyük Kale’ye ulaştı. Kapıda bir muhafız vardı ve ona iki sandık gösterdi: biri altın kaplı, diğeri ise sade tahta bir sandıktı.
— “Anahtar bu sandıklardan birinin içinde ama yanlış seçersen, kaybolursun!”
Elif düşündü. Bilgelik, dış görünüşte değil, özde saklıydı. O yüzden tahta sandığı seçti ve gerçekten de Gizemli Altın Anahtar içindeydi!
Elif, sarayın en yüksek kulesine çıktı ve altın anahtarı kapıya yerleştirdi. Kapı açıldığında büyük bir ayna gördü. Aynanın üzerinde şu yazıyordu:
“Gerçek bilgelik, cesaret, sabır ve doğruluktadır. O anahtar, zaten kalbindeydi!”
Elif gülümsedi. Çünkü artık anlıyordu: Bilgelik, yalnızca bir sır değil, herkesin içindeki bir güçtü.
Ve o günden sonra, Bilgelik Diyarı’nda Elif’in ismi nesilden nesile anlatılan en güzel masallar arasına girdi.
