Bir varmış, bir yokmuş. Bir anne serçe ve onun birbirinden güzel dört yavrusu varmış. Serçe, yazın sıcak günlerinde yavrularını büyütüyormuş. Gündüzler dışarda yem topluyor topladığı yemleri yuvasına giderek sık sık yavrularını doyuruyormuş.
Günler geçtikçe yavrularının büyüdüğünü ve güçlendiğini görüp mutlu oluyormuş. Sonbahar mevsimi gelirken yavrular artık iyice büyümüşler. Yuvada hoplayıp zıplamaya, kanatlarını kullanmaya çalışmaya başlamışlar. Bir gün yine kanatlarıyla uçmayı denerken rüzgar çıkmış ve yavruları yuvadan uçurmuş.
Anne serçe akşam yuvasına döndüğünde yuvadan yavrularının gittiğini görünce üzülmüş. Fakat yine de uçabileceklerini biliyormuş, hayata dair nasihatler veremeden, onlarla doya doya vedalaşamadan gittikleri için çok üzülmüş.
Kış mevsimi geldiğinde anne serçe yem aramak için tarlalarda dolaşırken yanına doğru uçan dört küçük serçe görmüş. Yavrularını hemen tanıyan serçe onlarla bol bol hasret gidermiş ve onlara nasıl yaşadıklarını sormuş. Anlatmaya önce en büyük yavrusu başlamış;
-”Önceleri bahçelerde yaşayıp solucanla karnımı doyurdum. Daha sonra kirazlar olurken kiraz yedim. Ardından armutlarla beslendim. Karnım hiç aç kalmadı.” demiş. Anne serçe;
”Ay yavrum. ”Bu hayat çok tehlikeli ve zordur. Başkasına ait olan şeylerle yaşamaya çalışanın başına kötü şeyler gelebilir.” demiş. Daha sonra ikinci yavrusu anlatmaya başlamış;
-”Bende bir konağın yakınlarında yaşadım. Zenginlerin atıklarını, ahırdaki hayvanların yemlerinin kalıntılarını topladım. Karnım her zaman doydu hem de çok güzel yemeklerle.” demiş. Anne serçe;
‘Ay yavrum zenginlerin yanında yaşamak iyidir ama zenginlikle birlikte küçülme de aynı yerde olur. Bu hayat çok tehlikelidir.” demiş.
Sonra üçüncü yavrusu anlatmaya başlamış;
-“Ben yol boylarında yaşadım. Orada hep yiyecek bir şeyler bulunuyor. Onları topladım.” demiş. Anne serçe;
”Ay yavrum. Yol boyu tehlikeli olur, sen yem toparken yaramaz çocuklar sana taş atabilirler.” demiş.
Sonra sıra en küçük yavruya gelmiş.
-“Anne, ben ormanda kaldım. Ağaçların dalları arasında yuva yaptım. Kimseye zararım dokunmadan ve kimseye muhtaç olmadan dilediğim gibi yaşadım. Özgürce yaşamak çok güzel. Hayatımdan çok memnunum.” demiş.
-“Yavrum,” demiş anne serçe, “kardeşlerinden küçük olmana rağmen, en doğru yaşayış seninki. Kendi kendine yetmek, kimselere muhtaç olmamak yaşanılabilecek en güzel hayattır. Senin hayatın diğer kardeşlerine de örnek olmalı.” demiş. Bu masal da burada bitmiş.
