Bir varmış, bir yokmuş…
Yeşillikler içinde güzel bir ormanda, minicik ama çok cesur bir karınca yaşarmış. Adı Kıpır’mış çünkü hiç yerinde duramaz, sürekli yeni maceralara atılmak istermiş.
Bir gün Kıpır, yuvasının yanında kocaman bir yaprak bulmuş. “Bu yaprak tam da kış için mükemmel bir yiyecek saklama alanı olur!” diye düşünmüş. Ama yaprak o kadar büyükmüş ki, tek başına taşıması imkânsızmış.
Kıpır hemen arkadaşlarına seslenmiş:
“Hadi arkadaşlar! Gelin, bu yaprağı birlikte taşıyalım!”
Ancak diğer karıncalar, “Bu yaprak çok büyük, taşıyamayız.” diyerek geri çekilmişler. Kıpır, pes etmek yerine bir çözüm bulmak istemiş.
Kıpır düşündükten sonra aklına harika bir fikir gelmiş. Örümcek dostu Ağırcan’a giderek yardım istemiş.
Ağırcan: “Bu yaprağı ağlarımla bağlarsam, yuvarlayarak taşıyabilirsiniz!”
Böylece Kıpır ve diğer karıncalar, Ağırcan’ın yardımıyla yaprağı yuvalarına taşımışlar. O günden sonra herkes iş birliği yapmanın ne kadar önemli olduğunu anlamış.
Ormandaki tüm karıncalar Kıpır’a teşekkür etmiş. O da cesareti ve zekâsıyla büyük işler başarılabileceğini anlamış.
Ve böylece Kıpır’ın büyük yaprak macerası, bir dersle sona ermiş:
“Tek başına yapamayacağın şeyleri, dostlarınla başarırsın!”
